Η πολυπόθητη νομοθετική παρέμβαση για την προστασία της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών, θεσπίστηκε με τις διατάξεις του νόμου 4605/2019.
Μεταξύ των διατάξεων του νομοθετήματος περιλαμβάνεται στο άρθρο 76 και η πρόβλεψη για το πρόγραμμα συνεισφοράς του Δημοσίου στην αποπληρωμή της μηνιαίας δόσηςστεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων με υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης σε κύρια κατοικία φυσικών προσώπων. Βάση της διατάξεως αυτής το Δημόσιο συνεισφέρει στις μηνιαίες καταβολές που προσδιορίζονται μετά την συμφωνία. Η συνεισφορά του Δημοσίου διαρκεί για όσο χρόνο διαρκεί η ρύθμιση, δηλαδή για ολόκληρη την διάρκεια του δανείου, εφόσον ο δανειολήπτης δεν εκπέσει της προστασίας.
Οι προϋποθέσεις και το ποσό της συνεισφοράς του Δημοσίου επανεξετάζονται αυτεπαγγέλτως κάθε έτος. Ο δικαιούχος μάλιστα μπορεί μετά την παρέλευση ενός έτους από τον αρχικό προσδιορισμό ή την τελευταία αναπροσαρμογή της συνεισφοράς να ζητήσει μεταρρύθμιση του ποσοστού συνεισφοράς, αν εξαιτίας μεταβολής των εισοδημάτων του, των εύλογων δαπανών διαβίωσης ή του επιτοκίου αναφοράς προκύπτει αδυναμία του να καταβάλει τη δική του συνεισφορά.
Ηδη εκδόθηκε η απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών, η οποία καθορίζει τον τρόπο προσδιορισμού του ακριβούς ύψους της συνεισφοράς του Δημοσίου, η οποία ανέρχεται από 20% έως 50% για τα στεγαστικά δάνεια και 30% για τα επαγγελματικά δάνεια.
Η προσέγγιση της διαταξης για την συνεισφορά του Δημοσίου δημιουργεί την εντύπωση ενός απόλυτα θετικού μέτρου στα πλαίσια της αλληλεγγύης των αδύναμων οικονομικά δανειοληπτών που ανήκουν σε ευάλωτες οικονομικά κοινωνικές ομάδες. Ταυτόχρονα όμως, δημιουργείται η εύλογη απορία, για ποιό λόγο προβλέφθηκε η συνεισφορά στην αποπληρωμή των δόσεων των δανείων με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, ενώ η ίδια ακριβώς διευκόλυνση των ευάλωτων οικονομικά πολιτών, προκειμένου να μην απωλέσουν την κατοικία τους, θα μπορούσε να επιτευχθεί κατά το ίδιο ποσοστό με ανάλογη διαγραφή του οφειλόμενου υπολοίπου που θα επέφερε την ιδια ακριβώς απομείωση στην μηνιαία δόση.
Ο τίτλος της σχετικής ενότητας του νομοθετήματος «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΜΕ ΥΠΟΘΗΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ» αποκαλύπτει, ότι στόχος δεν ήταν αμιγώς η θεσμοθέτηση της προστασίας του δανειολήπτη αλλά η επιδότηση της αποπληρωμής του δανείου, στόχος που συγκεκριμενοποιείται και στις εναρκτήριες αναφορές της αιτιολογικής έκθεσης, όπου επί λέξει παρατίθεται ότι «Με την προτεινόμενη ρύθμιση εισάγεται πρόγραμμα επιδότησης της αποπληρωμής στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων με υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης σε κύρια κατοικία φυσικών προσώπων.»
Με κριτική σκέψη επ΄αυτών οδηγούμαστε στο συμπέρασμα, ότι πίσω απο την διευκόλυνση των δανειοληπτών διαφαίνεται η πραγματική στόχευση του μέτρου, που δεν είναι άλλη από την διευκόλυνση πώλησης αυτών των δανείων, τα οποία, αφού «πρασινίσουν» , δηλαδή καταστούν εξυπηρετούμενα, θα καταστούν άκρως ελκυστικά για τους κερδοσκόπους που δραστηριοποιούνται στην αγορά «κόκκινων» δανείων.
Η απαιτούμενη απαγόρευση πωλήσεως των δανείων αυτών, που θα απέκλειε κάθε τέτοια σκέψη, όχι μόνο δεν τέθηκε στο νομοθέτημα, αλλά προβλέφθηκε ρητώς, ότι στην διαδικασία αυτήσυμπεριλαμβάνονται και τα δάνεια που πωλήθηκαν ή θα πωληθούν. Συγκεκριμένα, στην διάταξη του άρθρου 83 παρ 2 του νόμου προβλέπεται ότι«Πιστωτές, οι οποίοι απέκτησαν απαιτήσεις επιδεκτικές ρύθμισης με μεταβίβαση κατά το άρθρο 3 του ν. 4354/2015, συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου μόνο μέσω της εταιρίας διαχείρισης απαιτήσειων …..»
Ως εκ τούτων όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες θα επιβαρυνθούν με την συνεισφορά εξυπηρέτησης των δανείων που πωλήθηκαν ή θα πωληθούν σεεξευτελιστικές τιμές στα κερδοσκοπικά funds, τα οποία εξασφαλίζουν, όχι μόνο την επιστροφή των χρημάτων που κατέβαλαν για την αγορά των δανείων αυτών αλλά και τεράστια κέρδη που δεν φορολογούνται στην Ελλάδα, δεδομένου ότι, τα κερδοσκοπικά funds που δραστηριοποιούνται στην χώρα και αγόρασαν μέχρι σήμερα πακέτα δανείων έχουν έδρα εκτός Ελλάδος.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr
Ένα παράδειγμα είναι αρκετό για να καταδείξει του λόγου το αληθές. Ενα fund, όταν αγοράζει ένα δάνειο 100.000 ευρώ, καταβάλει περί τις 25.000 ευρώ. Απαιτεί από το δανειολήπτη 100.000 ευρώ, συν τους τόκους. Εφόσον η εξυπηρέτηση του δανείου τύχει της συνεισφοράς του Δημοσίου, οι φορολογούμενοι πολίτες θα καταβάλουν , από 20.000 έως 50.000 ευρώ εαν πρόκειται για στεγαστικό δάνειο και 30.000 ευρώ, αν επρόκειτο για επαγγελματικό δάνειο, σαφώς ως συνολική συνεισφορά στην μηνιαία δόση.
Ετσι ο κερδοσκόπος έχει εξασφαλισμένη την επιστροφή του κεφαλαίου των 25.000 ευρώ που διέθεσε από τους φόρους των πολιτών, ενώ θα εισπράξει και χρηματικό ποσό 67.000 ευρώ συν τους τόκους απο τον οικονομικά ευάλωτο δανειολήπτη.
