Για πού το βαλες καρδιά μου μ’ ανοιχτά πανιά , για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά. Αχ ψυχή μου.Από πού να αρχίσουμε και πώς να βάλουμε σε μια σειρά τις σκέψεις μας για την απέραντη θλίψη και τα συναισθήματα που μας έχουν κατακλύσει. Τι να πρωτοθυμηθούμε από την επίγεια ζωή σου που μόνο χαρούμενες στιγμές είχες να μας χαρίσεις. Την ευγένεια σου , το ήθος σου , το χαμόγελο σου με τις δυο αυτές ελίτσες δεξιά κι αριστερά στα μαγουλάκια σου. Την προθυμία σου να τους βοηθήσεις όλους , τα παιχνίδια σου , τα μαστορεμάτα που έκανες συνέχεια . Το παλιό σπίτι στην αυλή που το μετατρέψατε με τον αδελφούλη σου και τα ξαδέλφια σου σε μαγαζάκι ( “Κούπα και φλιτζάνι” το ονομάσατε ) για να μας φτιάχνετε καφέδες και να μας τρατάρετε μπισκοτάκιαΤο ψήσιμο στο κιόσκι που με τόσο χαρά αναλάβατε φέτος με τον Στάθη μας!
Το δεντρόσπιτο που μόνος σου έκανες για να κάθεστε τώρα το καλοκαίρι !!! Έρημο έμεινε κι αυτό να σε περιμένει , ακούγοντας το μελαγχολικό θρόισμα των φύλλων να σιγοτραγουδάει. Για πού το βαλες καρδιά μου. Η αδυναμία που είχες στον μπαμπά σου και κάθε φορά που σου δινόταν η ευκαιρία έτρεχες να τον βοηθήσεις , να δουλέψεις μαζί του ! Το όνειρο σου να γίνεις κι εσύ ηλεκτρολόγος !!! Έτσι έφυγες κι εκείνο το πρωινό στις 15 του Μάη … Έφυγες κι από τότε δεν σε ξαναείδαμε. Η ασυνείδητη που δυο χρόνια πριν , λίγα μόλις μέτρα από το δημοτικό σχολείο ( αδιανόητο πώς σε εκείνο το σημείο … ) , προσέκρουσε σε σταθμευμένο αυτοκίνητο με αποτέλεσμα την ανατροπή του δικού της οχήματος … και στο άκουσμα της είδησης κάναμε τον σταυρό μας κι από θαύμα λέγαμε δεν έτυχε να περνάει κανένα παιδάκι εκείνη την ώρα να το χτυπήσει … Πού να φανταζόμασταν ότι δυο χρόνια μετά , η ίδια , θα σου στερούσε τα όνειρα και το δικαίωμα στη ζωή …Πόσο λίγα και φτωχά τα λόγια να περιγράψουν το μεγάλο κακό που μας προκάλεσε ….Αχ Βαλάντη μας , ψυχή μου ! Πώς να σου πούμε αντίο ; ΠΩΣ ….Τόσες μέρες περιμέναμε να ακούσουμε ένα καλό νέο , να μας δώσεις ένα σημάδι ότι θα τα καταφέρεις ….
Πόσο λίγα και φτωχά τα λόγια να περιγράψουν το μεγάλο κακό που μας προκάλεσε ….Αχ Βαλάντη μας , ψυχή μου ! Πώς να σου πούμε αντίο ; ΠΩΣ ….Τόσες μέρες περιμέναμε να ακούσουμε ένα καλό νέο , να μας δώσεις ένα σημάδι ότι θα τα καταφέρεις ….Ήρθαν στιγμές που απογοητευτήκαμε και μέσα από την ψυχή μας θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που μας δώσατε κουράγιο με τα εγκάρδια λόγια σας , να συνεχίσουμε να ελπίζουμε , να προσευχόμαστε και να έχουμε ΠΙΣΤΗ !!!Τροφή για σκέψη σε αυτούς που ελαφρά τη καρδία είπαν ή σκέφτηκαν“ Τι το ήθελε το παιδί στη μηχανή ’’ ή “ Έτρεχε ” :ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα να σου στερήσει τη βόλτα με το παιδί σου επειδή εκεί έξω κυκλοφορούν ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ κιΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ οδηγοί που παραβιάζουν τον ΚΟΚ .Όσο για το δε “ Έτρεχε ” θέλω να μου υποδείξετε ΈΝΑΝ πατέρα που να έχει το παιδί του στη μηχανή και να τρέχει … Έναν ….Καλό Παράδεισο μαστοράκο μας !!!Πέτα ψηλά , γέμισε τον Παράδεισο με δεντρόσπιτα και δώσε χαρά σε όλα τα αγγελούδια εκεί πάνω !!!Εμείς εδώ στο Καρατζετζόσπιτο ξέρουμε ότι θα έχουμε τον δικό μας Φύλακα Άγγελο !!! Θα σε θυμόμαστε και θα σε έχουμε για πάντα στην καρδιά μας με αγάπη !!!Ο θείος σου Νίκος και θεία Λένα .
