Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι μια χώρα της Αφρικής με εκατομμύρια κατοίκους εκτοπισμένους. 7,7 εκατομμύρια κάτοικοι λιμοκτονούν και περίπου 3 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν προβλήματα υποσιτισμού μετά τον εμφύλιο μεταξύ κυβερνητικών και ανταρτών πριν από χρόνια.Τώρα αφανίζονται ολόκληρα χωριά σε συγκρούσεις μεταξύ αντίπαλων φυλών.
To Κονγκό με τα πλούσια μεταλλεύματα, το καουτσούκ και το ελεφαντόδοντο , ένας από τους πιο όμορφους τόπους στον πλανήτη, θεωρείται κάτι σαν «χαμένη υπόθεση», «παγκόσμια πρωτεύουσα των βιασμών» και με την ανεξέλεγκτη, σαδιστική βία λογής λογής ανταρτικών και παραστρατιωτικών ομάδων να κυριαρχεί, αναφέρει άρθρο της Καθημερινής.
«Συνέβη τον Αύγουστο, όταν γύρισα στο χωριό μου. Μας επιτέθηκαν ένοπλοι. Προσπάθησα να το σκάσω μαζί με μερικούς άλλους νέους, αλλά μας έπιασε μια άλλη ομάδα ενόπλων. Μας πήραν μαζί τους πίσω στο χωριό, όπου μας βασάνισαν. Μας ανάγκασαν να βιάσουμε πολλές από τις γυναίκες του χωριού». Από τους 2.600 ανθρώπους που έχουν περιθάλψει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι 32 ήταν άντρες, ορισμένοι από τους οποίους ανέφεραν ότι είχαν αναγκαστεί με την απειλή όπλου να βιάσουν μέλη της κοινότητάς τους. Άλλοι 162 ασθενείς ήταν παιδιά κάτω των 15 ετών, συμπεριλαμβανομένων 22 παιδιών κάτω των 5 ετών, αναφέρει άρθρο του CNN.
Τα χρόνια του Λεοπόλδου δολοφονήθηκαν 8-10 εκατ. Κονγκολέζοι, από τα 20 εκατ. που αριθμούσε η χώρα πριν από την άφιξη του Βέλγου. Στην επίσημη απογραφή του 1911, στην αποικία του βέλγου μονάρχη είχαν απομείνει μόλις 8.500.000 άνθρωποι, καθώς πολλοί ακόμα έγιναν πρόσφυγες για να γλιτώσουν από τον εφιαλτικό ζυγό. Ήταν πιο αιμοδιψές παζάρι που έβλεπε ποτέ η αποικιοκρατική Ευρώπη. Χιλιάδες κομμένα χέρια και γεννητικά όργανα, μαστίγωμα μέχρι λιποθυμίας και θανάτου, αλλά και κάψιμο χωριών, αιχμαλωσία και μαζικός βιασμός γυναικών και η λίστα της φρίκης δεν έχει κυριολεκτικά τέλος αναφέρει δημοσίευμα του newsbeast.
Αυτό είναι το Κονγκό και έχει πόλεμο. Ανεξαρτήτως λοιπόν της εθνικότητας κάθε ασυνόδευτου που φιλοξενείται σε μια δομή, όπως στον Πεντάλοφο, υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αναγκαστεί να φύγουν από τις πατρίδες τους και συχνά είναι βαριά κακοποιημένοι. Ευθύνη για αυτό έχουμε όλα τα κράτη όταν ως σύμμαχοι επεμβαίναμε σε άλλες συρράξεις ή επιτρέπαμε να γίνονται εγκλήματα όπως αυτό των Βέλγων έναντι του Κονγκό.
Το γεγονός ότι ένα 17χρονο κορίτσι δεν επιθυμεί να παραμείνει σε μια δομή, είναι δικαίωμά του και το κράτος όφειλε να έχει τις απαντήσεις. Δυστυχώς όμως το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης δεν έχει λύση και το 17 χρονο κορίτσι από το Κονγκό βρίσκεται τώρα στο κρατητήριο της Νεάπολης. Κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί μιας και δεν υπάρχουν και οι γυναίκες αστυνόμοι καθόλη τη διάρκεια της ημέρας.
Από πλευράς δήμου έγινε δήλωση αποχώρησης και είναι στα χέρια του εισαγγελέα η υπόθεση για το τι μέλλει γενέσθαι μιας και δεν υπάρχει άλλη δομή αυτή τη στιγμή να δεχτεί την 17χρονη.Ή επιστροφή στον Πεντάλοφο ή κρατητήριο ή και ελεύθερη χωρίς να αποκλειστεί και η τρίτη περίπτωση. Πολύ πρόσφατα και ένα 17χρονος από τη δομή της Αιανής είχε φύγει και τώρα η ίδια η ΜΚΟ που αναλαμβάνει και την φύλαξη των παιδιών κάνει έρανο για τεχνητά άκρα του παιδιού, μιας και έπαθε γάγγραινα μέσα στον πάγο.
Ο Πεντάλοφος ζήτησε την φιλοξενία των 40 κοριτσιών για να μην μαραζώσει αισιοδοξώντας ότι θα δουλέψουν ντόπιοι. Δεν αποτελεί ανάπτυξη για κανέναν τόπο η φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, ούτε καύχημα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Είναι πόνος και τίποτα άλλο που δεν ξεπληρώνεται ούτε με θέσεις εργασίας ούτε με τις χρυσές δουλειές των ΜΚΟ .Μια 17 χρονη έφυγε και έγινε αιτία αντιπαράθεσης, όταν σε όλες τις δομές η σύνθεση και ο πληθυσμός τους αλλάζουν συνεχώς. Ας μην δημιουργήσουμε μεταξύ μας άλλο εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Ιωάννα Παπαδημητρίου
