Παντόφλα, η (θηλ.), ουσιαστικό < λατιν. pantofolla < αρχ. ελληνική παντόφελλος:
1. Τύπος υποδήματος ανοιχτού
2. Αλλιώς η βλακεία (αργκό)
3. Το χώσιμο-γκρίνια που τρώει ο κολλητός σου από την γκόμενά του.

Ποσοστιαία, κάθε παρέα έχει έναν παντοφλάκια που είτε βρίσκεται εν ενεργεία, είτε είναι έφεδρος. Όπου δηλαδή ξέρεις ότι θα τρώει παντόφλα 1 εβδομάδα αφότου βρει γκόμενα. Παρότι μία σπαστική, αηδιαστική και μονίμως γκρινιάρα τύπισσα μπορεί να φέρει αυτή την καταστροφή στη ζωή του, το φταίξιμο είναι όλο δικό του. Στο τέλος της ημέρας μετά από το επικό χέσιμο που θα του ρίξει για τον χ-ψ λόγο, δεν θα είναι καλύτερος από μία κατσαρίδα που μόλις πάτησε μία νοικοκυρά με την παντόφλα της.

Στην δική του περίπτωση ωστόσο, η παντόφλα δεν είναι το τέλος της γκρίνιας της. Είναι ένας μόνιμος εξευτελισμός, ένα μαρτύριο όμοιο με του Σίσυφου που αντί για την κοτρόνα σπρώχνει την γκρίνια της. Και είναι κρίμα ρε. Γιατί είναι ο κολλητός σου. Και θυμίζει τον Stu από το Hangover που είχε μπλέξει με την απαράδεκτη την Melissa.

Αυτόν εδώ.

«Κοίτα τον ρε πάλι μιλάει…»

Κάνε το λίγο εικόνα. Έχετε ΜΟΛΙΣ κάτσει για καφέ μία ωραία Κυριακή μεσημέρι. Έχετε να βρεθείτε μία βδομάδα γιατί ο καθένας τρέχει με τις δουλειές του. Ο ένας από την παρέα μιλάει για μία τύπισσα που γνώρισε χθες στη συναυλία, όταν ξαφνικά χτυπάει το κινητό του. ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ. Παίρνει αυτό το σοβαρό του Γιάγκου Δράκου λες και τον πήραν να τον ενημερώσουν για τις πετρελαιοπηγές του και αρκείται σε ένα «Σόρρι guys πρέπει να το πάρω αυτό».

ΝΟΜΟΣ: Αν γυρίσει μέσα στο 5λεπτο, την έχει απλά ενημερώσει που βρίσκεται τι κάνει, σε ποια καρέκλα του τραπεζιού κάθεται, τι παράγγειλε, ποιοι είναι μαζί (σ.σ.: γιατί αυτή δεν τους πάει όλους) και σε πόση ώρα θα έχει τελειώσει. Άμα φτιάχνει τα νύχια της παίζει να τον ρωτήσει και τι έκανε πριν 5 λεπτά online στο Facebook. Αν τον περιμένετε πάνω από 15 λεπτά, τρώει σκατό για κάποιο λόγο. Σοβαρό ή μη δεν μπορείς να ξέρεις, αλλά ναι, τρώει πιο πολύ σκατό από εκείνο που έφαγε ο Ηρακλής καθαρίζοντας τους στάβλους του Αυγεία. Επιστρέφει με το πιο καλοδουλεμένα ήρεμο ύφος φτιάχνοντας το μαξιλαράκι στην καρέκλα λέγοντας «Για πείτε ρε τι λέει;».

Ο άνθρωπος που φοβάται και την σκιά του

«Έλα ρε. Αν μπορείς ξετάγκαρε με από την φωτογραφία μην την δει η άλλη».
«Δεν ντρέπεσαι ρε ντροπή των αντρών;»
«Έλα-έλα, ξεκόλλα!».

Αν έχεις παντοφλάκια φίλο, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ να μην έχει συμβεί το παραπάνω. Δεν θέλει ταγκάρισμα, δεν θέλει να μιλάς μπροστά της για το τι κάνατε χθες, δεν θέλει καν να αναφερθεί ότι χθες φάγατε σουβλάκια για να μην ζηλέψει που εκείνη έφαγε μπρόκολο.

Εν τω μεταξύ η τακτική της τύπισσας μπροστά στους φίλους είναι έξυπνη. Θα είναι γλυκομίλητη, θα χαμογελάει, θα είναι βολική. Θα του βγάλει την πίστη ΜΟΝΟ όταν θα είναι οι δύο τους. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, είναι εκείνος να πετάξει ατάκα που δεν έπρεπε και εκεί να την βλέπεις μουτρωμένη και με το μάτι άγριο σαν αρπακτικό. Είναι που βρίσκονται οι δύο του φίλοι στην κουζίνα για να πάρουν μπίρα και σχολιάζουν μεταξύ τους «Ε ρε τον  κακομοίρη τι τον περιμένει», «Θα πέσει παντόφλα που σκοτώνει». Και εκεί ο άλλος ρε. ΚΟΥΤΑΒΙ. Ο άνθρωπος που φοβάται και τον ίσκιο του.

Και δεν σηκώνει και κουβέντα

Αυτό που δεν κατάλαβα με όλους τους παντοφλάκηδες, είναι γιατί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δηλαδή, συγνώμη ρε μάγκες, που είναι το πρόβλημα να πεις «Είναι μέγαιρα σε αυτά, αλλά τρελαίνομαι με τα βυζιά της». Με μία τέτοια δήλωση ΙΣΩΣ και να σε καταλάβουν. «Ναι ΟΚ έχει δίκιο το παιδί είναι μεγάλα». Αλλά δεν ακούμε αυτή την ατάκα. Ούτε στο απειροελάχιστο.

Ακούμε κάτι αδιανόητες βλακείες που θυμίζουν δικαιολογίες στο Λύκειο. «Εντάξει περνάει δύσκολα». «Αυτό να μην είχε θα ήταν τέλεια». «Την έχουν κερατώσει και είναι ευαίσθητη». «Έχει περίοδο». Ρε μεγάλε μας δουλεύεις; 30 μέρες το μήνα έχει περίοδο; Τι περνάει δύσκολα, με το να κάνει δύσκολη την ζωή σου; Όχι αγόρι μου. Είναι ΜΕΓΑΙΡΑ και εσύ δεν κοτάς να κάνεις το παραμικρό για να μην φας και πάλι παντόφλα.

«Μωράκι μισό να βρω σήμα!»

Το ζήσαμε πρόσφατα και με τις διακοπές όπου το φαινόμενο ήταν πιο εκνευριστικό. Τηλέφωνα το πρωί. Το μεσημέρι στην παραλία. Στο καθισιό για φαγητό που έπρεπε να τον περιμένετε για να δείτε τι θέλει να φάει. Ακόμα και στο ποτό που τον ακούγατε να λέει «ΔΕΝ Σ’ ΑΚΟΥΩ ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ» και εμφανιζόταν μετά από μισή ώρα.

Ξέρεις ποια ήταν τα εκνευριστικότερα; Κάτι κλήσεις μέσα στο αυτοκίνητο που ήταν αναγκασμένος να το σηκώσει γιατί δεν έχει τα παντελόνια να το αποφύγει. Και είναι αυτό που προχωούσατε για την παραλία, δεν ακουγόταν ΚΙΧ μέσα στο αυτοκίνητο, παρά μόνο η φωνή της από την άλλη πλευρά και εκείνος που αποκρινόταν μονολεκτικά. Και θέλεις δεν θέλεις, άκουγες τις ατάκες της. «Ούτε ένα καληνύχτα χθες ε;», «Εμ βέβαια πάτε σε γυμνιστών, θες να δεις τα βυζιά εσύ», «Γκρινιάζεις κιόλας;; Εγώ που είμαι Αθήνα και καίγομαι τι να πω;». Έκανες σενάρια ότι του αρπάζεις το κινητό και φωνάζεις ένα «ΨΟΦΑ ΣΚΡΟΦΑ» και το εκσφενδονίζεις από το παράθυρο. Αλλά πού…

Ντροπή και αίσχος

Ρε είναι ο κολλητός σας ρε. Ο άνθρωπος σας ρε. Που μεγαλώσατε μαζί  ρε. Δεν πρέπει να τον αγνοήσετε, αλλά να τον επαναφέρετε στην πραγματικότητα. Nα του τραβήξετε μία φάπα να του πείτε «ΣΥΝΕΛΘΕ!» και να τον  καθίσετε κάτω. Είναι κρίμα να καταλήξει κατσαρίδα κάτω από την παντόφλα. Πηγαίντε για ποτά. Για στριπτιτζάδικο. Κάντε και tag ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΟΛΑ Η ΞΙΝΙΟΛΑ και να ουρλιάζει όσο θέλει. Να μάθει να την γράφει. Θυμίστε του ποιος είναι για δικό του καλό.

Την παντόφλα μου μέσα.