Εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού ΠΑΥΛΟΥ.

1787

Από την Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης ανακοινώνεται ότι την  Κυριακή  14-7-2019 και ώρα 7.00 π. μ. στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Σιατίστης, θα τελεσθεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος  του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου Κύπρου κ. κ. Νεοφύτου και εν συνεχεία θα τελεσθεί το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού ΠΑΥΛΟΥ.

Παρακαλούμε τους ευσεβείς χριστιανούς να συμμετάσχουν στην παραπάνω λατρευτική σύναξη για πνευματική τους ωφέλεια.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Θυμάσαι ;
Λίγο πριν το Τέλος ..
Νέο Βιβλίο για τον Μακαριστό Παύλο από τον Αδελφό του Γιάννη Ιωάννου .

Απόσπασμα από το βιβλίο μου Θυμάσαι; που βαίνει στο τέλος του

Η στιγμή του τέλους

Πέρασαν κι όλας 6 μήνες και κάθε μέρα μαζί
Πόσο ήθελα να ήμουν εκεί και τι δεν θα έδινα να ζήσω τη στιγμή, την πιο ιερή στιγμή της δικής σου ζωής αλλά και της δικής μου. Πόσο θάθελα να συναντήσω εκείνο το βλέμμα, το τελευταίο σου βλέμμα.
Θέλω να το φανταστώ, όμως!!! Εγώ και ΣΥ, Εσύ κι Εγώ, εκεί!!! Εκεί, στις τελευταίες σου στιγμές, στις τελευταίες μας στιγμές, στο τελευταίο σου βλέμμα, χωρίς να πούμε τίποτα για ένα λεπτό, βουβοί μα και τόσο εύγλωτοι. αλλά ταυτόχρονα να πούμε τόσα πολλά. Να γυρίσει η ζωή πίσω και να δούμε τα πάντα. Να κοιτάζει ο ένας τον άλλο και με τη σιωπή μας να λέμε τόσα πολλά. 
Δεν ήμουν εκεί, αλλά τούτη την ώρα που σου γράφω, είναι σαν να ήμουν, το ζω τώρα σαν να ήταν τότε. Τούμπα η ζωή πίσω να τρέχει σαν μια ταινία, θέλοντας να προλάβει, να προλάβει τα πάντα, να δει τα πάντα, να νοιώσει τα πάντα. Να ζήσουμε όσα ζήσαμε κι όσα δεν ζήσαμε, Μαζί, οι δυο μας κι όλοι οι άλλοι πάλι Μαζί, σε ένα λεπτό.
Κι ύστερα να σε αφήσω, να σε αφήσω μόνο, αλλά να είμαι εκεί. Να δω, να νοιώσω τι στιγμή, τι στιγμή που περίμενες σε όλη σου την πλάση, τι στιγμή που θα περνούσες το κατώφλι, το κατώφλι για το οποίο ήσουν έτοιμος μια ολόκληρη ζωή, δουλεύοντας μέρα νύχτα γι αυτό. Ήθελα να δω την ψυχή σου, ξεγυμνωμένη μπροστά στο Θεό, πεντακάθαρη, γαλήνεια.
Αλήθεια, αγαπημένε μου, πόσοι θα μπορέσουν να ζήσουν αυτή τη στιγμή, τη στιγμή του ενώπιος ενωπίω με τόση καθαρή καρδιά, με τόση αγάπη για όλους, κοντινούς και απόμακρους, εχθρούς και φίλους . Η στιγμή για την οποία όλοι πασχίζουν, αλλά οι μικρότητες της ζωής δεν τους αφήνουν, δεν μας αφήνουν να την απολαύσουμε.
Ξεχώριζες και τώρα που το ψάχνω, τώρα που έχω βουτήξει βαθειά το νου και τη σκέψη, στα άδυτα της ζωής όλων μας, τώρα που η μια σκέψη φέρνει τόσο γρήγορα την άλλη, τώρα που προσπαθώ να ψυχολογήσω και να αποηυμνώσω την ψυχή όλων, όπου κι αν βρίσκονται, ότι κι αν διαλλαλούν και πρεσβεύουν, σκέφτομαι ποιος αλήθεια μπορεί να πλησιάσει την αγαπησιάρικη ψυχή σου, την ταπεινότητά σου, το δώσιμο στο διπλανό, όποιος κι αν είναι αυτός, την πραγματική θέληση του Θεού. Πρέπει να είσαι ελεύθερος άνθρωπος, πέρα από καθε τι και ήσουν πραγματικά ελεύθερος. Ο λόγος σου και οι πράξεις σου έδειχναν ακριβώς αυτό, πως δεν είχες υποχρέωση σε κανένα, πάνω απ όλα ήταν η αλήθεια, πάνω απ όλα ήταν η δικαιοσύνη και πάνω από αυτό το θέλημα και η δικαιοσύνη του Θεού. 
Θα λέγαμε κι άλλα πολλά, πάρα πολλά που δεν θάθελες να τα πούμε δημόσια, να μείνουν μεταξύ μας, ξέρουμε και οι δύο…

Γιάννης Ιωάννου