Μία απίστευτη οικονομική περιπέτεια βιώνει τα τελευταία χρόνια ο επιχειρηματίας Ηρακλής Παναγιωτίδης και η οικογένεια του, οι οποίοι είχαν την ατυχή έμπνευση όπως αποδεικνύεται να κάνουν δουλειά με το ελληνικό Δημόσιο.Έβαλαν από την τσέπη τους 350.000 ευρώ για να ανακαινίσουν πλήρως ένα πενταώροφο κτίριο ιδιοκτησίας τους, το οποίο επελέγη έπειτα από δημόσιο διαγωνισμό για να στεγαστεί εκεί η εφορία της Καστοριάς, όμως δυόμισι χρόνια μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού και ενάμιση χρόνο από την επιλογή του αναδόχου, η μετακόμιση δεν έχει γίνει, το ακίνητο παραμένει δεσμευμένο από το Δημόσιο και ο επιχειρηματίας έχει απωλέσει ενοίκια χιλιάδων ευρώ.

Μάλιστα η οικογένεια Παναγιωτίδη προσέφυγε κατά του ελληνικού Δημοσίου ζητώντας με αγωγή το ποσό των 100.000 ευρώ ενώ έπονται και άλλες.

Το επίμαχο ακίνητο βρίσκεται στην οδό Καραολή 10 στην είσοδο της πόλης της Καστοριάς και ανήκει στην οικογένεια Παναγιωτίδη. Το πιο γνωστό μέλος της, ο Ηρακλής Παναγιωτίδης με καταγωγή από την Κοζάνη, είναι αντιπρόσωπος της εταιρείας αυτοκινήτων Citroen στη Δυτική Μακεδονία. Πριν από περίπου δυόμιση χρόνια, οκτώ μέλη της οικογένειας Παναγιωτίδη που είχαν την επικαρπία του ακινήτου, αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό για τη μίσθωση χώρου όπου θα μεταφερόταν η τοπική εφορία, από το εμπορικό κέντρου όπου στεγαζόταν. Μάλιστα η σύμβαση με τον ιδιοκτήτη είχε λήξει ένα χρόνο πριν τη διακήρυξη του διαγωνισμού και εκείνος φέρεται να μην επιθυμούσε την ανανέωσή της, καθώς την έκρινε ασύμφορη παρά τα 10.836 ευρώ ενοίκιο το μήνα που λάμβανε.

Ανακαίνιση 350.000 ευρώ με κεραμικά αντιολισθητικά πλακίδια

Ο Ηρακλής Παναγιωτίδης με ακόμη επτά συγγενείς του συμμετείχε στο διαγωνισμό που προκηρύχθηκε την 1ηΦεβρουαρίου 2016 και με προσφορά 6.748 ευρώ, δηλαδή 4.088 ευρώ λιγότερα από όσα πλήρωνε το Δημόσιο μηνιαίως, τον κέρδισε. Εξάλλου δεν εκδήλωσε άλλος ενδιαφέρον. Στους απαράβατους όρους του διαγωνισμού συμπεριλαμβανόταν η πραγματοποίηση εργασιών, σύμφωνα με το πρακτικό καταλληλότητας, το οποίο έπρεπε να προσκομισθεί μέχρι την 1η Μαρτίου 2017. Σε διαφορετική περίπτωση οι ανάδοχοι θα κηρύσσονταν έκπτωτοι και θα έχασαν και την εγγυητική επιστολή των 7.000 υπέρ του Δημοσίου. Μεταξύ των 24 παρεμβάσεων στο ακίνητο ήταν η κατασκευή θωρακισμένου πάγκου συναλλαγής, η πάκτωση χρηματοκιβωτίων, η εγκατάσταση συστήματος καταγραφής κίνησης με κάμερες και η τοποθέτηση νέου δαπέδου με κεραμικά πλακίδια αντιολισθητικά.

Οι ανάδοχοι του διαγωνισμού ικανοποίησαν εντός της προθεσμίας όλες τις απαιτήσεις, όπως αυτές καταγράφονταν στο πρακτικό καταλληλότητας από την Επιτροπή Στέγασης Δημοσίων Υπηρεσιών. Οι εργασίες στοίχισαν περισσότερες από 350.000 ευρώ όπως υποστηρίζουν. Ο επιχειρηματίας κάλυψε το δικό του μερίδιο από την προσωπική του περιουσία, ενώ άλλοι συγγενείς του που δεν είχαν την ίδια οικονομική επιφάνεια, αναγκάστηκαν να δανειστούν, ακόμη και να βάλουν υποθήκη το σπίτι τους ώστε να βρουν τα χρήματα και να καλύψουν το μερίδιο που τους αναλογούσε.

Τα εμπόδια

Στις 4/4/2017 ο διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) Γιώργος Πιτσιλής ενέκρινε τα πρακτικά της δημοπρασίας μίσθωσης του ακινήτου για τη στέγαση της τοπικής ΔΟΥ, ενώ έδωσε εντολή στην Περιφερειακή Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας «να γνωρίσετε εγγράφως και με απόδειξη στους ιδιοκτήτες των εν λόγω χώρων, την έγκριση της παραπάνω μίσθωσης και να τους καλέσετε, μέσα σε ορισμένη προθεσμία, να προσέλθουν για την υπογραφή της σχετικής σύμβασης μίσθωσης».

Και εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Σύμφωνα με αγωγή που κατέθεσε η οικογένεια Παναγιωτίδη, η κωλυσιεργία και κάποιοι χειρισμοί της προϊσταμένης της Περιφερειακής Διεύθυνσης, καθώς και άλλα εμπόδια, είχαν ως αποτέλεσμα μέχρι σήμερα η σύμβαση να μην έχει υπογραφεί, προκαλώντας τεράστια οικονομική ζημιά στους αναδόχους του διαγωνισμού.

Μεταξύ των «απρόοπτων» ήταν και η καταγγελία που υπέβαλλε η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς στην οποία ενέπλεκε το σύνολο της οικοδομής και όχι τους χώρους που προσφέρθηκαν για τη στέγαση της ΔΟΥ Καστοριάς. Ειδικότερα στις 11 Μαΐου 2017 εντοπίζονται πολεοδομικές παραβάσεις σε 80 τμ από τα 1352 τμ όπου θα στεγαζόταν η εφορία, τις οποίες δεν είχε εντοπίσει η Επιτροπή Στέγασης κατά την αυτοψία.

Σε κάθε περίπτωση οι ανακαλυφθείσες παραβάσεις υπήχθησαν άμεσα σε αναθεώρηση της οικοδομικής άδειας, εξοφλήθηκαν τα σχετικά πρόστιμα και πλέον θεωρούνταν νομίμως υφιστάμενες. Ωστόσο η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς με εξώδικό της προς την Επιτροπή Στέγασης Δημοσίων Υπηρεσιών και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ζήτησε η εφορία να μεταφερθεί σε άλλο χώρο και συγκεκριμένα στον τρίτο όροφο της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς, ζητώντας κατ ουσίαν την ακύρωση του διαγωνισμού.

Όμως οι ανάδοχοι στην αγωγή τους κατά του Δημοσίου προσκομίζουν έγγραφες διαβεβαιώσεις αρμόδιων δημόσιων φορέων ότι δεν υπάρχει άλλο ακίνητο κατάλληλο σε όλη την Καστοριά για τη στέγαση της ΔΟΥ. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, ο συγκεκριμένος όροφος της Περιφερειακής Ενότητας έχει κριθεί ως μη επαρκής, καθώς έχει εμβαδόν μόλις 710 τμ – δηλαδή περίπου τα μισά από όσα απαιτούνταν για τη στέγαση της εφορίας – και είναι πλήρως κατειλημμένος από υπηρεσίες του Δημόσιου.

Μέχρι σήμερα το μισθωτήριο δεν έχει υπογραφεί, το Δημόσιο πληρώνει μηνιαίως περισσότερες από 4.000 ευρώ επιπλέον ενοίκιο, ενώ το ακίνητο του επιχειρηματία και της οικογένειάς του παραμένει δεσμευμένο, καθώς τυπικά έχει κερδίσει το διαγωνισμό χωρίς ωστόσο να έχει μπει η τελική υπογραφή.

Έτσι η οικογένεια Παναγιωτίδη αφού απηύδησε έπειτα από αναμονή συνολικά δυόμιση ετών από την εκδήλωση ενδιαφέροντος και ενάμιση έτους από την έγκριση του κ. Πιτσιλη, κατέθεσε αγωγή κατά του ελληνικού Δημοσίου αξιώνοντας το ποσό των 98.220 ευρώ για απολεσθέντα ενοίκια, από τον Απρίλιο του 2017 έως και τον Ιούνιο του 2018. Μάλιστα το επόμενο διάστημα προτίθεται να καταθέσει και νέες αγωγές ζητώντας αποζημίωση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, καθώς 350.000 ευρώ στοίχησαν μόνο οι εργασίες που υποχρεώθηκε να κάνει προκειμένου το ακίνητο να καλύπτει της προϋποθέσεις για τη μεταστέγαση της ΔΟΥ Καστοριάς. Το ίδιο διάστημα το Δημόσιο έχει καταβάλλει επιπλέον μισθώματα συνολικού ύψους 61.320, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση “το δημόσιο χρήμα δεν το λυπήθηκε κανείς”.